Xochimilco, lanchas en lucha libre

Vandaag heb ik mijn zoveelste reisje alweer gemaakt. Dit keer was het opnieuw naar Mexico-City en dit maal naar Xochimilco (Náhuatl voor 'Plek waar de bloemen groeien', welke taal dat dan ook mag zijn). Volgens mijn Lonely-Planet reisboek, wat mij nu tot nu toe altijd de waarheid heeft verteld, is dit één van de 25 plekken in Mexico die je gezien moet hebben! Daarbij is het ook nog werelderfgoed van Unesco. Na deze aankondiging had ik dus vrij hoge verwachtingen. Maar aan het begin van de dag gingen we eerst naar Coyoacán, een gedeelte van Mexico-City wat vooral bekend is vanwege het museum van Frida Kahlo, Mexico's meest beroemde kunstenares. Aangezien ik wat betreft kunst een van de grootste cultuurbarbaren ben die rondloopt op deze planeet heb ik hier vanzelfsprekend erg van genoten. Aangezien er alleen foto's gemaakt mochten worden tegen betaling, besloot ik uiteraard om dan maar geen foto's te maken. Voor de geïnteresseerden, dit zijn kunstwerken van Frida Kahlo: http://www.google.nl/search?q=Frida+Kahlo&hl=nl&ie=UTF-8&sa=Google+Zoeken&biw=1680&bih=935&sei=Y6kpUZGGDeSE2gWqtoDQCw&tbm=isch . Het zijn zoals jullie kunnen zien zelfportretten van een vrouw uit een tijd waarin geen epileerapparaten of pincetten bestonden, geschilderd op het niveau van een 5-jarige. Goed, 35 pesos en 30 minuten van mijn leven lichter verliet ik dit museum uiteindelijk om wat van dit gedeelte van de stad te kijken. Er was een leuk kerkje, fonteintje, parkje etc., maar ook niet veel meer. Vervolgens gingen we naar het Olympisch stadion van 1968 en de universiteit van Mexico dat er aan grenst. Een klein geschiedenislesje over de Olympische Spelen van 1968 in Mexico: Ik wist van tevoren dat deze Olympische Spelen erg bekend waren om de een of andere reden, maar niet precies om welke. De reden dat deze zo bekend zijn is vanwege enkele feiten die niks met sport te maken hebben. Vlak voor deze spelen was er namelijk een protest van het volk in Mexico-City voor democratie. De toenmalige partij die aan de macht was (dezelfde partij die tegenwoordig ook aan de macht is, namelijk de PRI), besloot daarop te antwoorden door ongeveer 400 van deze protesteerders te vermoorden. Zoals jullie op de foto's zien mochten we het stadion overigens niet van binnen zien, enigszins jammer! De UNAM (Universidad Nacional Autonoma de Mexico) bleek uiteindelijk het hoogtepunt van de dag te zijn. Een erg indrukwekkend en mooi gebouw zoals jullie op de foto's kunnen zien. Hierna gingen we dan eindelijk naar Xochimilco om op een van de lancha's door een gedeelte van het 180 kilometer lange kanalenstelsel te varen. Het begon leuk met een grappig haventje en een heleboel mooi versierde lancha's, maar meer dan dat was het uiteindelijk ook niet. We hebben vervolgens 2 uur rondgedobberd tussen tientallen andere lancha's in stinkend rioolwater. Het geheel leek net op het moestuintje van de opa van Lindsay, alleen nu met wat irrigatie en een paar geverfde blokken hout in de goten waar wij als toeristen vervolgens 2 uur op zaten. Je kunt dus wel zeggen dat ik enigszins teleurgesteld was, maar goed, ik kan wel zeggen dat ik het gezien heb, niet meer en niet minder. Iets wat overigens wel erg leuk was, was de 'lucha libre' afgelopen maandag hier in Puebla. Dit is de Mexicaanse versie van de WWE uit de Verenigde Staten, oftewel het showworstelen. Ik heb hier afgelopen week een video van geüpload, dus als jullie willen weten hoe dat was moeten jullie even daar kijken. Even afsluiten met een grappig feitje dat ik vandaag nog in mijn reisboekje las. Je zou denken dat het moordcijfer van Mexico nogal hoog is in verband met de drugsoorlog die hier gaande is. Echter las ik in mijn boek dat dit cijfer lager ligt dan zo'n 10 jaar terug, voor de drugsoorlog die in 2004 begon. Zo zie je maar weer dat de media een erg verkeerd beeld kan geven van de feiten, want Mexico is dus sinds het begin van drugsoorlog (relatief gezien) alleen maar veiliger geworden. 

Nou, ik vind het weer leuk geweest voor vandaag, ik ben kapot dus ik ga slapen. Lees ze en bekijk de foto's zou ik zeggen, en dan horen jullie wel weer wat van me! Misschien ga ik volgend weekend naar Cuetzalan, een dorp hier in de staat waar de mensen nog steeds leven zoals 100 jaar geleden. Het moet erg mooi zijn, maar goed, mijn boek moet nu heel wat goed maken voordat ik het weer volledig vertrouw haha. Morgen ga ik overigens nog met mijn docent 'Spaanse taal en cultuur' en wat mede-studenten kijken naar de afsluitende parade van de carnaval in Puebla (die duurt hier blijkbaar 3 zondagen), dus ik ben benieuwd of ik hier meer van ga genieten dan van Xochimilco. 

Nos vemos!