Acapulco, ongedierte en la policia

Na 963 kilometer rijden en 3 dagen Acapulco ben ik weer terug in het vertrouwde Puebla. Ik heb dit weekend heel veel meegemaakt, het merendeel leuk en een enkel ding minder leuk. Laat ik maar beginnen met het minder leuke (maak jullie niet druk, ondertussen kan ik er alweer om lachen). Vrijdag zijn we (Sarah, Marion, Quentin, Derek en ik) vertrokken vanuit Puebla naar Acapulco. Onze reis van 449 kilometer en 5,5 uur (die uiteindelijk 8 uur duurde, zowel op de heen- als op de terugweg) had bijna een vroeg einde gehad. Op de grens met de staat Puebla en Morelos was een flinke controle van de politie. Zoals verwacht mochten wij als buitenlanders ook even stoppen voor een controle. Het bleek dat ze op zoek waren naar drugs. Vervolgens werden onze auto een half uur lang uitgepluist, onze tassen werden onderzocht, we werden van top tot teen gefouilleerd (zelfs onze schoenen werden gecontroleerd op een dubbele bodem) en aan ieder stofje in de auto werd geroken om te kijken of het geen marijuana of cocaine was. Toen ze hoorden dat Derek en ik uit Nederland kwamen, het enige land waar je legaal marijuana mag roken, was het feest helemaal compleet. Een van de politie agenten zei al na 5 minuten dat hij er zeker van was dat we drugs in onze auto hadden en hij was vastberaden om het te vinden. Aangezien ze een half uur bezig waren (met 6 man) kregen we allemaal toch een beetje de zenuwen, ook al hadden we geen drugs. We stonden midden in woestijn toe te kijken hoe 6 man met M16's onze auto uitpluisden en nog eens 4 anderen ons in de gaten hielden met net zulke grote wapens. Na zo'n 20 minuten werd Sarah naar een van de auto's geroepen. Een paar politieagenten zaten daar te ruiken aan haar shag (dat was ook meegenomen dat iedereen op mij na rookt als een schoorsteen) en zeiden haar dat er een residue van marijuana inzat. Wij zagen haar van een afstand allemaal wilde gebaren maken en kregen vervolgens te horen van een andere agent wat er aan de hand was. Op dat moment hebben we denk ik allemaal doodsangsten uitgestaan (als ik voor mezelf praat in ieder geval zeker). Na 5 minuten discussiëren met de politie bleken ze toch in te zien dat de shag gewoon tabak was en geen marijuana. Ineens was alles goed en mochten we weer verder gaan. De eerste 10 kilometer hebben we vervolgens doodstil in de auto gereden met een huilende Sarah op de achterbank. Enfin, we leven nog, zijn nog vrij, blijken dus toch geen drugsrunners te zijn en we hebben voor de rest een mooi weekend gehad. Rond 5 uur die avond kwamen we aan in Acapulco wat uit twee delen bestaat: Het toeristische gedeelte aan de kust en het heel arme gedeelte aan de andere kant van de berg. We hebben er 2 uur over gedaan om ons hotel te vinden omdat niks aangegeven stond en geen enkele Mexicaan wist waar het lag. Wel vertelde iedere Mexicaan aan wie we het vroegen waar we naartoe moesten, omdat het 'on-Mexicaans' is om toe te geven dat je iets niet weet (ook een cultuurverschilletje). Gevolg was dus dat we na 2 uur heel Acapulco gezien hadden behalve ons hotel. Uiteindelijk hebben we het toch gevonden, wat gezwommen in het zwembad, gegeten en geslapen, althans, voor 4 uurtjes. Ik heb namelijk tot half 5 wakker gelegen vanwege de grote hoeveelheid muggen op onze kamer, s'morgens stond ik dus ook op met meer dan 60 muggenbulten over mijn hele lichaam (ja, we hebben ze geteld). Klein feitje voor de rokers onder ons, roken is niet alleen slecht voor je gezondheid, maar ook voor de smaak van je bloed. Ik was namelijk de enige die gestoken was. Maar ook door dit liet ik me de zin niet verpesten haha. We zijn zaterdag lekker naar het strand gegaan en hebben in 'The Pacific' gezwommen (kan ik ook weer van mijn bucket-list afstrepen). Zaterdagavond zijn we flink uitgegaan in een 'barra libre' aan het strand. Dat houdt simpelweg in dat het een disco aan het strand is waar je, nadat je de entree hebt betaald alles gratis mag drinken, we hebben dus flink wat cocktails weggewerkt die avond. Zondag zijn we nog naar het fort van Acapulco geweest (volgens de hoteleigenaar het enige fort langs de westkust van Noord-Amerika) en daarna naar La Quebrada Clavadistas. Dat zijn jongens en mannen (er zitten er tussen van 10 jaar!) die van de rotsten van 33 meter af in de zee springen. Dit is levensgevaarlijk omdat deze mensen hun sprong zo moeten timen dat ze springen als er een golf in baai aankomt. Als ze dat niet doen vallen ze te pletter op de rotsen (wat er al menigeen is overkomen). Onder de video's kunnen jullie min of meer zien hoe dit was (de sprong van de grootste hoogte was helaas niet fatsoenlijk gelukt), heel indrukwekkend in ieder geval. Om maar weer af te sluiten met een Mexicaanse zin die we dit weekend veel hebben gezien: 'Habla bien de ACA'. Deze zin heeft geen diepe betekenis, het betekent simpelweg 'spreek goed over deze plaats' of 'spreek goed over Acapulco' (ACA betekent hier en is de afkorting voor Acapulco). Deze zin staat centraal voor de campagne van de stad tegen het drugsgeweld. Tegenwoordig is het een 'relatief' (zoals alles in Mexico) veilige stad. Lang geleden was het zelfs een van de meest beroemde vakantieplaatsen met gasten als Elvis Presley, Frank Sinatra en Elizabeth Taylor etc. Een paar jaar geleden was het echter een van hoofdsteden wat betreft de drugsoorlog. Enkele jaren terug was het ook nog in het nieuws in Nederland, toen er 20 of 30 hoofden van mensen in de kofferbak van een auto werden gevonden, het resultaat van een drugsoorlog tussen twee kartels. Volgens mij heb ik nu het langste verhaal tot nu toe geschreven, hopelijk is het niet te langdradig! Geniet van de foto's en de video's en tot over een week! Dan heb ik weer een nieuw verhaal over de meest beroemde carnaval van Mexico; De carnaval van Veracruz! (Aangezien ik normaliter niks met carnaval te maken wil hebben kan ik me even niet meer herinneren of het 'de carnaval' of 'het carnaval' is, zal wel door het Spaans komen)

Hasta luego!